In zijn oratie schets Maurice Crul een nieuw vergezicht in het integratiedebat door de voorwaarden te noemen van een grootstedelijk toekomstscenario van hoop voor de superdiverse stad. Crul biedt een progressief alternatief voor het mislukte idee van het multiculturalisme of de sleetse roep om aanpassing vanuit de politiek. Hij formuleert een antwoord waarin de emancipatie van de tweedegeneratie vrouwen zelf centraal staat. De zoektocht is naar de maatschappelijke voorwaarden voor die emancipatie. Aan de hand van het grootste Europese onderzoek naar de tweede generatie in Europa laat Crul zien dat, in die steden waarin de tweedegeneratie vrouwen kansen wordt geboden in het onderwijs en waarin zij door een goede kinderopvang de mogelijkheid krijgen om zorg en werk te combineren, de emancipatie door de succesvolle tweede generatie zelf in gang wordt gezet. Daar waar de sociale mobiliteit van de tweede generatie wordt geblokkeerd trekt de zij zich terug en verkondigt vaak nog conservatievere opinies dan hun ouders.